حقوق مالکیت فکری به حقوقی گفته می‌شود که به صاحبان آن حق بهره‌وری از فعالیت‌های فکری و ابتکاری انسان را می‌دهد و ارزش اقتصادی و قابلیت دادوستد دارد ولی موضوع آن شیء معین مادی نیست. در واقع مالکیت فکری هر اثری را که حاصل ایده و فکر بدیع پدیدآورنده آن باشد،با هر شکل و موضوعی، را در بر می گیرد. مالکیت فکری حقوق مادی و معنوی برای پدیدآورندگان و تولیدکنندگان قائل می باشد به طوری که استفاده از درآمدها و به طور کلی هرگونه استفاده مادی از اثر را حق پدیدآورنده آن می داند و از این حق طی قوانینی حمایت می کند. در زمینه معنوی نیز استفاده از اثر را تنها با نام و رضایت پدیدآورنده مجاز می شمارند.
مالکیت فکری به دو بخش مالکیت صنعتی، و ادبی هنری تقسیم می شود. مالکیت صنعتی، همانطور که از عنوان آن نیز به نظر می آید، شامل حق اختراع، حق ثبت و حتی نام محصول، فعالیت یا مرکز تجاری نیز می باشد. مالکیت ادلی و هنری، هر اطلاعاتی را که برای بار اول به وجود آمده باشد، با هر شکل و موضوعی را در بر می گیرد. همانطور که مشخص است اطلاعات طیف وسیعی دارد و موضوع و شکل ثبت آن تغییری در نحوه حمایت از آن ایجاد نمی کند. در واقع آنچه اهمیت دارد، ثبت اطلاعات (اطلاعاتی که تنها در ذهن پدیدآور باشد مشمول قوانین حمایتی نمی شود) و بدیع بودن آن است.
حمایت از دارایی های فکری کمک می کند تا پدیدآورندگان و تولیدکنندگان این آثار، چه ر بخش صنعت و چه در بخش ادبی و هنری، با خیالی آسوده اقدام به نوآوری در زمینه فعالیت خود کرده و (در صورت اجرای صحیح قوانین) هیچگونه نگرانی بابت سرقت فکری خود نداشته باشند، چراکه هرگونه استفاده از فکر دیگران منوط بر رضایت شخص متفکر،مبدع و مخترع می باشد.
